شانه هایت را برای گریه کردن دوست دارم . بی تو بودن را برای با تو بودن دوست دارم . شعرحفظی ادبیات برا محدثه جان. دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند. و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند. بی خود از شعشعه ی پرتو ذاتم کردند. باده از جام تجلی صفاتم دادند. چه مبارکسحری بود و چه فرخنده شبی. آن سب قدر که این تازه براتم دادند.

اینجا مثل آلمان پل عشق ندارد. از گل رز هلندی هم خبری نیست. اینکه بخاطر چشم های دور و برت روزها باشد. فقط از پشت گوشی بوسیده باشی! دوشنبه هجدهم آذر 1392. بی تو ن میگذر ه. گفته بودم بی تو سخت میگذرد بی انصاف! حرفم را پس میگیرم. بی تو انگار اصلا نمیگذرد. ل بخ ند م د رد می ک ن د.